Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej

Kazimierskie obchody 77. rocznicy Zbrodni Katyńskiej odbyły się w środę, 12 kwietnia br. Uroczystości zainaugurowała Msza Święta w kościele parafialnym pw. Miłosierdzia Bożego.

Nabożeństwo - w intencji Ojczyzny oraz tysięcy Polaków zamordowanych przez Sowietów wiosną 1940 roku w Katyniu – koncelebrowali ks. proboszcz Antoni Bialik i ks. Sylwester Piwowar pod przewodnictwem ks. kan. Janusza Mularza, proboszcza parafii pw. Podwyższenia Krzyża Św. Z kościoła uczestnicy patriotycznej uroczystości wraz z licznymi pocztami sztandarowymi przeszli ulicami miasta na plac przed Publicznym Gimnazjum Samorządowym im. Noblistów Polskich. Przed szkołą znajdują się posadzony w 2009 roku Dąb Pamięci oraz obelisk z tablicą pamiątkową, poświęcone pochodzącemu z Odonowa porucznikowi Wojska Polskiego Leonowi Postawce, który 77 lat temu został zamordowany w Katyniu.

Na znak szacunku i pamięci, wiązanki biało-czerwonych kwiatów przed obeliskiem oficera złożyli liderzy kazimierskich samorządów – gminnego i powiatowego, przedstawiciele Komendy Powiatowej Policji i Państwowej Straży Pożarnej, organizacji związkowych i kombatanckich, stowarzyszeń, placówek oświatowych, opiekuńczych oraz instytucji i partii politycznych.

Dalsza część patriotycznych obchodów odbyła się w sali widowiskowej Kazimierskiego Ośrodka Kultury. Dyrektor Czesław Kowalski w swym wystąpieniu mówił o tym, że „Katyńska tragedia nigdy nie powinna uczyć nienawiści, ale ludzkiego miłosierdzia, którego nam tak brakuje. Prawda o Katyniu powinna przypominać nam o tym, że wolność i pokój są cennym darem, bo bardzo kosztownym. Dlatego Katyń powinien być stale obecny w naszej świadomości”. Aby choć w części zrozumieć tę tragedię, gorąco zachęcał zebranych do zwiedzenia Muzeum Katyńskiego w Warszawie, w którym był obecny na ceremonii wręczania wyróżnień dla uczennic z kazimierskiego gimnazjum w ogólnopolskim konkursie „Sprzączki i guziki z orzełkiem ze rdzy …”, zorganizowanym przez Instytut Pamięci Narodowej. Angelika Galus i Julia Sodo otrzymały wtedy nagrodę za projekt karty albumu poświęconej jednej z ofiar Zbrodni Katyńskiej – ppor. Maksymilianowi Trzepałce, wujkowi Czesława Kowalskiego.

W części oficjalnej głos zabrał także burmistrz Adam Bodzioch. W okolicznościowym przemówieniu włodarz gminy podkreślił, że „Człowiek, który troszczy się o swój kraj, o jego przyszłość i miejsce w Europie, ma obowiązek posiadania wiedzy o tym, co było kiedyś. Ta cząstka polskiej historii, ukryta pod słowami „Zbrodnia Katyńska”, musi być zachowana i przekazana jako lekcja dla następnych pokoleń – mówiąca, że wytrwałość doprowadza do poznania prawdy nawet po wielu latach. Dzisiaj z dumą i całą stanowczością pragnę podkreślić – nauczyciele i młodzież z kazimierskiego gimnazjum od wielu lat z wielkim zaangażowaniem pielęgnują pamięć o Katyniu.”

W programie artystycznym publiczność obejrzała spektakl pt. „Katyń – requiem aeterna”, który przedstawili uczniowie Publicznego Gimnazjum Samorządowego w Kazimierzy Wielkiej. Było to patriotyczne widowisko według scenariusza i w reżyserii nauczycielek: Doroty Wojas, Moniki Anielskiej i Urszuli Góra. Wyjątkową scenografię, dodatkowo podkreślającą warunki bytowe polskich jeńców osadzonych w obozach kaźni na Wschodzie, przygotowała Beata Podstawa, nauczycielka z kazimierskiego gimnazjum i Ewa Wojciechowska, instruktor plastyki z Kazimierskiego Ośrodka Kultury.

Inscenizację rozpoczął złowieszczy i przerażający dźwięk dzwonów i syren, który wprowadził w atmosferę wojennej grozy i trwogi. W pierwszej części programu młodzi aktorzy przenieśli widzów do ponurego wnętrza sowieckiego baraku, w którym więźniowie niepewni swego losu, rozmawiali o poniżających warunkach, w jakich przyszło im żyć, o swoich towarzyszach, których Rosjanie zabierają z obozu i więcej nie wracają. Żołnierze z nadzieją oczekują listów, których coraz mniej przychodzi, tęsknią za najbliższymi, wspominają żony, dzieci, matki. Uosobieniem tych tęsknot są pojawiające się cienie - matki z różańcem w dłoni wyczekującej powrotu syna, następnie córeczki z misiem w rękach, za którą tak bardzo tęskni jeden z więźniów. Sceny więzienne przeplatane były wzruszającymi wierszami i piosenkami-modlitwami. 

W drugiej odsłonie programu przenieśliśmy się w czasy powojenne. Na scenie pojawiły się dzieci i żona zamordowanego w Katyniu oficera. Rozmawiają o nieustających poszukiwaniach męża i ojca, o którego losie nic nie wiedzą. Aż wreszcie o przerażającej prawdzie, która po wielu latach do nich dotarła i bólu, którego nic nie jest w tanie ukoić. Scenę zwieńczył bolesny obraz matki, która chciała położyć kwiaty na grobie męża, ale nie zdążyła - „zmarła w połowie drogi do Katynia”.

Program zakończył się apelem poległych. Wywołane zostały nazwiska synów ziemi kazimierskiej zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Miednoje, m.in.: por. Leona Postawki z Odonowa, kpt. Włodzimierza Leona Krzyżanowskiego z Cudzynowic, por. Euzebiusza Wojewódzkiego z Dalechowic i kpt. Józefa Podczaski. Na ekranie prezentowane były ich zdjęcia, a żałobne werble i dźwięki żałobnej melodii „Ciszy” zagranej na trąbce, wprowadziły widzów w nastrój powagi i smutku. Kiedy wybrzmiały już ostanie słowa aktorów, na widowni, dotychczas pogrążonej w skupieniu i ciszy, rozległy się głośne brawa. Utalentowanej młodzieży gimnazjalnej i jej opiekunkom za niekonwencjonalną lekcję historii, gratulacje i wyrazy podziękowania w imieniu swoim i głęboko wzruszonej publiczności przekazali burmistrz Adam Bodzioch i dyrektor Czesław Kowalski.